Dzieci tańczą w rytmie muzyki z magnetofonu. Gdy muzyka ucichnie, zastygają w bezruchu tworząc „figury woskowe”. Wybrana osoba przechadza się pomiędzy uczestnikami zabawy i obserwuje czy figurki stoją nieruchomo. Gdy zauważy, że któraś figurka poruszyła się, osoba ta odpada z gry. Zabawę powtarzamy. Wygrywa dziecko, które najdłużej wytrzyma bez ruchu.
Wspólna historyjka
Do zabawy potrzebna jest kartka papieru oraz długopis. Pierwsza osoba odpowiada na pytanie prowadzącego „kto?”. Musi ona podać jakiś rzeczownik lub nazwę własną, na przykład: „miś koala”. Po czym zagina kartkę, w ten sposób, by kolejna osoba nie widziała co zostało przez nią napisane i przekazuje kartkę następnemu dziecku. Prowadzący zadaje następne pytanie: „co robi?” , osoba ta odpowiada tylko na ostatnie pytanie, na przykład: „ogląda serial”, następnie podaje kartkę dalej. Prowadzący może zadać wiele pytań: „gdzie jest?”, „z kim?”, „dlaczego”, „kiedy?”, itp. Kiedy wszyscy udzielą odpowiedzi na pytania jedna osoba rozkłada kartkę i czyta pozostałym kolejno zdania. Można także poprosić dzieci o narysowanie powstałej historyjki.
Zdania niedokończone
Prowadzący pisze na małych karteczkach początek różnych zdań. Zadaniem uczestników jest wylosowanie jednej karteczki, odczytanie rozpoczętego na niej zdania i dokończenie go według własnego pomysłu. Zdania mogą dotyczyć myśli, czy poglądów uczestników na dany temat. Mogą także stanowić podsumowanie przeprowadzonych zajęć. Przykładowe zdanie może brzmieć: „Najbardziej podczas zajęć podobało mi się…”
Pierścionek
Należy nawlec pierścionek na sznurek, a następnie związać jego końce, tak, by powstało koło. Musi ono być na tyle duże, by wszyscy uczestnicy zabawy mogli obiema rękami go złapać. Jedna z osób musi stanąć w środku koła. Musi ona zakryć swe oczy w momencie, gdy reszta osób przesuwa pierścionek po sznurze. Ten, kto ma w danej chwili pierścionek ukrywa go w dłoni, zaś osoba, która stała w środku może otworzyć oczy. Zadaniem jej jest odgadnięcie, który z uczestników trzyma pierścionek. Może ona wypowiedzieć słowa: „przełóżcie pierścionek”, wówczas wszyscy wykonują ruch, jakby przekładali pierścionek z jednej ręki do drugiej, jednocześnie licząc do trzech. Gracz stojący w środku może maksymalnie trzykrotnie prosić o przełożenie pierścionka i w tym czasie uważnie obserwować ruchy rąk pozostałych uczestników zabawy. Za każdym razem, gdy przekazywany jest pierścionek osoba stojąca w środku może odgadywać kto go trzyma.
Dyrygent
Wybrana osoba opuszcza salę, reszta uczestników zabawy siada w kole. Jedna z pozostałych osób zostaje dyrygentem orkiestry. Osoba, która wyszła nie może usłyszeć, która z osób jest dyrygentem. Zadaniem dyrygenta jest zaprezentowanie na migi gry na jakimś instrumencie, zaś pozostałe osoby muszą naśladować jego ruchy. Osoba, która była na zewnątrz, staje w środku i bacznie obserwuje pozostałych, próbując odnaleźć dyrygenta. Ten zaś niepostrzeżenie musi zmienić instrumenty na których gra. W momencie, gdy osoba ta odgadnie kto jest dyrygentem, następuje zamiana ról.
Jakie to zwierzę?
Dzieci siedzą w kręgu, prowadzący każe każdemu wyobrazić sobie jakim chciałoby być zwierzęciem, a następnie kolejno wydawać jego głos. Zadaniem pozostałych jest odgadnięcie jakie to zwierzę.
Labirynt
Uczestnicy dobierają się w pary. Jedna osoba wykonuje klęk podparty - pozycja „na czworakach”, tworząc ze swojego ciała labirynt. Zadaniem drugiej osoby będzie przejście przez wszelkie ścieżki powstałe z ciała pierwszej, np. nad osobą klęczącą, pod nią, pomiędzy rękami. Kiedy pokona „labirynt” następuje zmiana ról. Następnie uczestnicy zmieniają pozycje ciała.